K67 – nazwa ta, zgoła enigmatyczna, przywołuje na myśl jakąś wymyślną broń wysokiego kalibru. Mimo, że skojarzenie nie trafia w dziesiątkę, określa ono przełomowy projekt, którego daleki zasięg sprawił, że stał się orężem masowego rażenia modernistycznego dizajnu.

K67, czyli modułowy Kiosk wprowadzony do produkcji w 1967 roku w ówczesnej Jugosławii. W Polsce familiarnie nazywany ”jugokioskiem”, stał się fenomenem wykraczającym daleko poza pierwotne założenia jego projektanta Sašy Mächtiga. Importowany, modyfikowany i plagiatowany – wrastał w tkankę współczesnych miast– niezależnie czy była to jugosłowiańska nowoczesność lat 60. czy polskarzeczywistość lat 90. Na przestrzeni lat K67 oraz jego polskie warianty i wariacje, stały się istnymi wehikułami, oferując swym użytkownikom zwłaszcza podróże kulinarne.

Dziś – zdawałoby się – w sposób mało wysmakowany i estetyczny, serwują podróż w czasie. Jednych straszą widmem dawnej świetności, innych fascynują duchologiczną aurą. Na zmianę niedoceniane i przeceniane, stale handlują swym losem. Czy właśnie nadszedł czas na pogodzenie się z ich zniknięciem z polskich miast?

—
Katarzyna Solińska – historyczka sztuki, edukatorka i kuratorka w
Biurze Wystaw Artystycznych w Krośnie. Absolwentka programu
Exercising Modernity Academy 2022 w Berlinie. Dwukrotna
stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Bada mikrohistorie, zwłaszcza zapomnianych i niedocenianych
przejawów lokalnej architektury, zadając wielkie pytania w małych
miejscach.

—
Współorganizator: BWA Krosno

Projekt graficzny: Patrycja Mróz