Projekt Katarzyny Miściur zwracający uwagę na ochronę naturalnego krajobrazu. Często możemy zaobserwować, że w miejscach, gdzie kiedyś kwitła bujna przyroda, teraz powstaje tzw. miejska dżungla. W wyniku ludzkiej działalności środowisko naturalne przekształca się w sztuczne, urbanistyczne struktury.

Wykonany projekt stanowi kontynuację cyklu prac zatytułowanego „Tkanka Miejska”. To seria rzeźb opartych na strukturze zbudowanej z „małych domków”, które w swojej symbolice odnoszą się zarówno do elementów urbanistycznych, postaci ludzkiej, jak i otaczającego nas krajobrazu. W biologii pojęcie „tkanki” odnosi się do złożonej struktury organizmu, składającej się z wielu połączonych ze sobą jednostek.

W ramach rezydencji w Instytucie projektantka stworzyła cykl rzeźb ceramicznych ukazujących twory będące hybrydą ludzkich rąk i drzew. W życiu często nie zwracamy uwagi na fakt, że sami przyczyniamy się do naszych problemów: odseparowujemy się od natury, powodujemy katastrofy naturalne, zmagamy się z różnicami społecznymi i konfliktami. Coraz częściej zauważalne jest zjawisko zastępowania zieleni betonowymi placami.

Ten „las rąk” symbolizuje wołanie o powrót do życia w zgodzie z naturą.